‘Een huisvrouw heeft 33 beroepen!’ riep mijn moeder regelmatig uit. Met andere woorden: show some respect. Ik heb ze nooit nageteld, maar dat iets veelzijdiger is dan het woord doet vermoeden, was me wel duidelijk. Ga de taken maar eens uitbesteden en je krijgt een beeld van hoeveel mensen er dan bij je over de vloer moeten komen. En anders wil mijn moeder het je best uitleggen 😉
Geen enkel mens is eendimensionaal. Natuurlijk niet. En gelukkig niet. We hebben allemaal meerdere kanten, meerdere identiteiten, meerdere verschijningsvormen al naar gelang de situatie. Je bent man, vrouw, geen van beide, vader, moeder, geen van beide, broer, zus, neef, nicht, oom, tante, vriend, partner, collega, vage kennis.
Soms lopen die identiteiten door elkaar heen, overlappen ze. Soms kies je zelf voor een identiteit, soms word je gedwongen door de maatschappij of familie om een bepaalde rol aan te nemen. Soms val je samen met een identiteit die anderen in jou zien, je bent in hun ogen ‘de timmerman’, ‘de kunstenaar’, ‘de vluchteling’, ‘de weduwe’, ‘de advocaat’.
Hoeveel identiteiten hebben we? Hoeveel hokjes moeten we in? Hoeveel hokjes willen we eigenlijk? Zijn de hokjes nodig? Wat als we uit het opgedrongen hokje stappen? En hoe bepaalt de buitenkant het oordeel over de binnenkant?
Met deze vragen ben ik begonnen aan mijn kunstproject ‘Identiteit’. Een serie moderne stillevens: gefotografeerde mensloze portretten, al verandert dat misschien in de loop van de tijd. Het is een langdurig project, zonder eindpunt.
Een zoektocht naar de mens in en met al zijn facetten.
